Prohormony - Kompendium Wiedzy

Prohormony są substancjami, które w organizmie ludzkim enzymatycznie konwertują do hormonów. Od sterydów anabolicznych różnią się siłą konwersji enzymatycznej, która jest ustalana wg legalności. Jednak ich działanie jest bardzo podobne do działania sterydów anabolicznych - przyrost masy mięśniowej i siły. W zależności od tego jakie substancje są używane, prohormony maja także zdolność do spalania tkanki tłuszczowej, poprawiania libido, wzmacniania koncentracji i wyzwalania wielu innych pozytywnych rezultatów ich używania. Artykuł ten jest poświęcony właśnie prohormonom, zagadnieniom ich stosowania oraz ich wpływowi na organizm. 

Ważnym jest aby podkreślić, że prohormony nie są do końca całkowicie bezpiecznymi substancjami pozbawionymi efektów ubocznych, więc decyzję o ich przyjmowaniu powinno się podejmować z rozwagą i po odpowiednim przygotowaniu teoretycznym. Rozeznanie w tym temacie może zmniejszyć lub zapobiec wystąpieniom skutków ubocznych stosowania prohormonów, takich jak ginekomastia (sucze sutki), powiększenie prostaty, utrata włosów, trądzik, letarg jak również zapobiec poważnym zmianom w organizmie.

Hormony docelowe 

Prohormony konwertują do swoich aktywnych odpowiedników poprzez 17-hydroxysteroid dehydrogenase (17HSD) lub 3-beta-hydroxysteroid dehydrogenase (3HSD). Oto hormony, do których konwertują prohormony: 

Testosteron: Testosteron jest najpopularniejszym hormonem anabolicznym. Jest on bardzo efektywny, ale niesyty wiąże się także z wieloma skutkami ubocznymi, głównie dlatego, że konwertuje do DHT (dihydrotestosteronu) i estradiolu. Ze wzrostem poziomu estrogenu wiąże się ginekomastia i gromadzenie tłuszczu. Więc nadmiar estrogenu w organizmie nie prowadzi do estetycznych rezultatów w budowie ciała choć sam w sobie także wykazuje pewne działanie anaboliczne (takie jak np. retencja wody). Androstenedione i 4-androstenediol (4AD) konwertują w organizmie do testosteronu. 4AD jest uważany za znacznie lepszy od androstenedione, ponieważ ma on wyższy współczynnik konwersji i nie konwertuje do estrogenów ani DHT, w przeciwieństwie do androstenedione. 

Dihydrotestosterone (DHT): DHT jest uważany za silnie androgeniczny związek, co znaczy, że wpływa on na rozwój cech płciowych. Jego większe ilości występują głównie w prostacie, skórze, genitaliach, mózgu. Bardzo nieznaczne ilości występują w mięśniach szkieletowych. Wysoki poziom DHT prowadzi do trądziku, utraty włosów i przerostu prostaty. Jednak DHT ma dużo wspólnego z pozytywnymi efektami takimi jak działanie na centralny układ nerwowy (koncentracja na treningu), potencjał seksualny, zapobieganie wysokiemu poziomowi estrogenów. Sportowcy używający prohormonów DHT zazwyczaj odnotowują wzrost twardości mięśni. 3 alpha androstenediol (3 alpha), 3 beta androstenediol (3 beta), i 5 alpha androstenediol (5AA) konwertują w organizmie do DHT. 3 alpha jest zazwyczaj wybierany spośród trzech przedstawionych gdyż 5AA powoduje zbyt duży wzrost estrogenów a 3 beta ma mniejszy współczynnik konwersji. 

Nandrolon: Nandrolon jest powszechnie uważany za najbezpieczniejszy i najbardziej pozbawiony efektów ubocznych steryd. Nie konwertuje do DHT, co mogłoby spowodować przerost prostaty, nie powoduje trądziku ani wypadania włosów (w minimalnym stopniu). Jednakże ma on pewne niepożądane działania związane z estrogenami. Głównym takim działaniem jest utrata libido. 19-norandrostenedione i 19-nor-4-androstenediol (norandrodiol) konwertuja w organizmie do nandrolonu. Lepszym prohormonem z podanych dwóch jest norandrodiol, gdyż nie konwertuje on w dużym stopniu do estrogenów i wykazuje mocniejsze działanie. 

Boldenone: Boldenone powszechnie określa się jako steryd czystej masy mięśniowej. Posiada mniejszą od testosteronu konwersję do estrogenów i DHT. Ponadto jest stymulatorem apetytu. Prohormonem, który konwertuje do boldenonu jest 1,4-androstadiene-3,17-dione (1,4 andro). 

1-testosterone: 1-testosterone (1-test) jest przez wielu uważany za prowadzący hormon siły i masy. Ponadto jest on 700% bardziej anaboliczny od testosteronu i nie konwertuje do estrogenów. Sportowcy używający 1-test notują natychmiastowe zwiększenie siły i masy, przyśpieszenie regeneracji oraz zmniejszenie poziomu tkanki tłuszczowej. Niestety 1-test jest bardzo androgeniczny i może spowodować trądzik i łysienie. Prekursorem 1-test jest 1-androstene-3beta, 17beta-diol (1AD), jak również dostępny jest także sam 1-testosterone. 

Cykle i regeneracja organizmu 

Przyjmowanie egzogennych hormonów lub prekursorów hormonalnych może prowadzić do wachlarza niepożądanych skutków ubocznych. Najbardziej znanym jest zahamowanie działania mechanizmu przysadka-jądra (HPTA). Powodem tego jest fakt, iż w momencie przyjmowania hormonów z zewnątrz organizm hamuje/wstrzymuje własna produkcję. Jednym ze skutków takiego działania (wspólnego dla prohormonów i sterydów) jest skurczenie się jąder. Dlatego właśnie prohormony przyjmuje się cyklicznie (przez określony okres czasu), wprowadzając pomiędzy cyklami okresy regeneracyjne mające na celu przywrócić naturalna produkcje hormonów i doprowadzić organizm do normalnego funkcjonowania. Cykl prohormonalny trwa zazwyczaj od 2 do 8 tygodni w zależności od przyjmowanej substancji, dawkowania i celu, a po nim następuje okres regeneracyjny trwający tyle samo co sam cykl lub dłużej. W trakcie regeneracji po cyklowej zazwyczaj zwiększa się ilość przyjmowanych kalorii a zmniejsza intensywność treningu w celu ułatwienia regeneracji. 

Po większości cyklach, w celu przyspieszenia regeneracji (wydzielania własnego testosteronu) używa się konkretnych substancji. Najczęściej używane są substancje anty-estrogenowe. Substancje te wykazują podwójne działanie mające na celu zaniżyć poziom estrogenu, który wzrasta po cyklu oraz podsycić produkcje własnego testosteronu. Używa się do tego produktów takich jak 6-OXO lub leków dostępnych na receptę Clomid i Nolvadex.

Metody łączenia i dawkowania 

Większość prohormonów dostępnych jest w różnych formach, które mogą być łączone w czasie podawania. Znane metody przyjmowania to ustna, trensdermalna i sublimacyjna. 
Metoda ustna jest najprostszą metoda jednak łączy się ona z niska bioaktywnością przyjmowanej substancji i jej toksycznym działaniem na wątrobę. Ponadto metoda doustna wymaga częstego przyjmowania substancji, 3-4razy dziennie. Metoda sublimacyjna jest bardziej efektowna, ale jeżeli mamy znaleźć najefektowniejszą metodę przyjmowania tego typu związków to jest nią metoda transdermalna. Prohormony przyjmowane ta metodą utrzymują się w organizmie przez długi okres czasu - 12 godzin i zachowują wysoką bioaktywność. Miejsca spryskiwań powinny być suche, najlepiej ogolone i zmieniane w czasie kolejnych spryskiwań w celu uniknięcia podrażnienia. Teoretycznie, niektóre prohormony mogą być także wstrzykiwane ale literatura mało mówi na ten temat i raczej unika się tego sposobu podawania substancji. 

Używanie jednocześnie większej ilości prohormonów niż jeden jest powszechnie określane jako stacking. Takie postępowanie ma liczne zalety, gdyż różne prohormony uzupełniają się nawzajem. Większość stack’ów zawiera 4AD z powodu licznych zalet tej substancji, takich jak brak wpływu na zaniżenie libido. 4AD łączy się z 19-Nordiol lub 1-Test lub 1AD. Są to najpowszechniejsze stacki. W niektórych zestawach (stack’ach) włącza się także substancję anty-estrogenową. 

Efekty uboczne i profilaktyka. 

Ginekomastia: jest jednym z najbardziej obawianych działań niepożądanych substancji androgenicznych. Jest ona skutkiem zbyt wysokiego poziomu estrogenów w organizmie i może być zaostrzona nadmierna tkanką tłuszczową i czynnikami genetycznymi. Jeżeli obawiasz się gyno nie ryzykuj z prohormonami, które silnie aromatyzują. Profilaktyka polega na natychmiastowym rozpoczęciu przyjmowania leków anty-estrogenowych takich jak Nolvadex w momencie pojawienia się objawów gyno, takich jak powiększone lub swędzące sutki. Jeżeli zauważysz objawy natychmiast przerwij cykl. 

Trądzik: W większości przypadków jest to działanie, z którym po prostu będziesz musiał nauczyć się żyć decydując się na prohormony czy sterydy. Jednak są osoby bardziej i mniej podatne więc trądzik może występować w różnym nasileniu. Profilaktyka polega na stosowaniu leków i substancji zalecanych dermatologicznie. Uwaga, jeżeli przyjmujesz Accutane (isotretinoin), prohormony nie powinny być zażywane w tym samym czasie. 

Łysienie i przerost prostaty: główna przyczyna zarówno łysienia jak i przerostu prostaty w czasie przyjmowania prohormonów jest gromadzenie się dużych ilości DHT w skórze i prostacie. Oczywiście jest to spowodowane przez prekursory DHT, więc jeżeli nasza troska spoczywa na tych działaniach niepożądanych powinniśmy owych prekursorów unikać. Profilaktyka/leczenie łysienia opiera się na wielu dostępnych lekarstwach zawierających w swoim składzie minoxidil, azeleic acid, Folligen, Nizoral, retinoic acid, i spironolactone. Finasteride (Propecia, Proscar) zapobiegają konwersji testosteronu do DHT co może zapobiec łysieniu i przerostowi prostaty, jak również powstrzymać korzyści płynące z obecności DHT w organizmie. Ekstrakt z rośliny Saw palmetto również zapobiega konwersji testosteronu do DHT. 

Efekty psychologiczne: depresja, zmęczenie, bezsenność mogą być skutkami przyjmowania prohormonów. Jeżeli przyjmujesz leki antydepresyjne dodatkowo przyjmowane prohormony na pewno nie pomogą ci pozbyć się depresji. Więc jeżeli cierpisz na to schorzenie używanie prohormonów nie jest wskazane. Bezsenność może być zlikwidowana przy pomocy leków takich jak melatonina. Jeżeli przyjmowanie prohormonów objawia się silną depresją i nieznośnym zmęczeniem zaleca się skierować na inne substancje prohormonalne lub zaniechać przyjmowania. Można z nimi walczyć również przy użyciu różnych suplementów takich jak St. Johns Wort i 5-HTP. 

Problemy z wątrobą/nerkami: toksyczny wpływ prohormonów na wątrobę i nerki to sprawa dyskusyjna. Problem wątroby jest poważniejszy. Profilaktyka polega na przyjmowaniu leków i substancji osłonowych takich jak acetyl-l-carnitine, ALA, coenzyme Q10, i zielona herbata. Ponadto na cyklu powinno się zachować zdrowe nawyki żywieniowe. 

Hormony metylowane 

W ostatnim czasie na rynek prohormonów napłynęły nowe związki określane jako 17 alpha-alkaliczne lub metylowane. Związki te są dość mocne i nie powinny być używane przez niedoświadczonych użytkowników. Grupa metylowa pozwala im oprzeć się metabolizmowi wątroby, czyniąc je tym samym wysoce oralnie - bioaktywnymi. Jednocześnie czyni to je w pewnym stopniu toksycznymi dla wątroby i dlatego powinny być one używane z ostrożnością. Szczególnie negatywnie oddziałują na wątrobę przyjmowane dłużej niż 2 tygodnie lub łączone z innymi metylowanymi sterydami. Zaleca się używania suplementów lub leków osłonowych na wątrobę w czasie stosowania tych związków. Ponadto stanowczo odradza się obciążania w tym okresie wątroby innymi związkami takimi jak alkohol lub leki. 

Metyle powinny być używane w cyklach 1 - 2 tygodniowych. Osoby preferujące długie cykle powinny obrać następującą strategię: zastosować jeden środek główny i włączać do niego steryd metylowy w trybie 1 tydzień ON - 1 tydzień OFF lub 2 tygodnie ON - 2 tygodnie OFF. 

Powszechnie mówi się, że sterydy metylowane są bardziej bioaktywne lub mocniejsze od swoich podstawowych odpowiedników. Jednak metyle zaliczyć należy do całkiem innych związków, których efekty różnią się od zwykłych prohormonów. Przykładowo, należy się spodziewać zupełnie innych efektów stosując metyl-1,4-andro i 1,4-andro. Każdy z tych związków należy postrzegać osobno. 

Oto niektóre z metylowanych prohormonów dostępnych na rynku: 

Metyl-1-testosteronu: Methyl-1-testosterone (M1T), szybko zyskał na popularności z prostego powodu - jest tani i silnie anaboliczny! Biorąc pod uwagę jego moc efekty androgeniczne są bardzo niewielkie. Raporty na temat tego związku różnią się, szczególnie w opisie efektów ubocznych, które raz opisywane są jako bardzo szerokie a innym razem jako niewielkie. Główne działania niepożądane to letarg, podniesione ciśnienie krwi i bóle stawów. Występuje także zmniejszenie apetytu. 4-AD jest dobrym dodatkiem do cyklu na M1T, dzięki niemu możemy uniknąć niektórych efektów ubocznych. Zalecana dzienna dawka to 5-10 mg lub 10-20 mg dla bardziej doświadczonych użytkowników. 

Methyl-1,4-androstadienediol: związek ten jest prohormonalnym odpowiednikiem sterydu o nazwie methandrostenolone, popularnie znanym jako Dianabol. Dianabol jest jednym z najpopularniejszych sterydów wśród kulturystów, gdyż powoduję duże przyrosty siły i masy w krótkim czasie. Prawdopodobieństwo wystąpienia efektów androgenicznych jest niskie, jednak występują efekty estrogenowe dlatego wskazane jest zaopatrzyć się w produkty antyestrogenowe w czasie używania tej substancji. Najbardziej powszechnym działaniem niepożądanym tej substancji jest ogólna opuchlizna. Zalecane dawkowanie to 20-30 mg, bardziej doświadczeni użytkownicy mogą się pokusić o 30-50 mg. 

Methyldienolone: związek ten jest strukturalnie potężnym sterydem pokrewnym do metyltrienolonu, metylowanej wersji trenbolonu. Jest wysoce anaboliczny, umiarkowanie androgenny i „niechętny" do produkcji efektów estrogenowych. Jest to nowy, niedawno wprowadzony na rynek związek. Jest on bardzo toksyczny dla wątroby i dlatego musi być przyjmowany w towarzystwie leków osłonowych. Rekomendowana dawka to 1-3 mg dziennie lub 4-5 mg dla wysoce doświadczonych użytkowników. 

Methyl-5-alpha-androstenediol: związek ten jest prohormonalnym odpowiednikiem metylu-dihydrotestosteronu (metyl-DHT). Posiada podobne działanie do DHT i jego prekursorów, czyli wysoce androgeniczne i anty-estrogenowe, jednak niskie działanie anaboliczne. Związek ten używany jest jako stymulant przedtreningowy. Użytkownicy notują na M5AA duże przyrosty siły i utwardzenie muskulatury. Osoby decydujące się na cykl tym środkiem powinny być świadome jego siły androgenicznej i efektów z nią związanych, takich jak łysienie. Zalecana dzienna dawka to 5-15 mg, lub 20-30 mg dla bardzo doświadczonych użytkowników. 

Methyl-4-androstenediol: domniemany odpowiednik metylu-testosteronu. Ogólnie uważany za substancję nieatrakcyjną, jednak niesie on ze sobą pewne działania pożądane. Metyl-testosteronu konwertuje do metylu-estradiolu i metylu-DHT co powoduje estrogenowe i androgeniczne skutki uboczne. Dawkowanie 150-300 mg. 

Sprawdź poprzedni artykuł - KLIKNIJ - Johimbina Spalacz Tłuszczu i Afrodyzjak w jednym!

Artykuł autorstwa D. Tolsona